आई हा एक साधा सोपा शब्द पण किती माया दडली आहे या शब्दामागे. एक संपूर्ण जगच आहे आईमध्ये. जन्म देऊन जगात आणणारी आई एखाद्या देवाचे रूप आहे. लहानपणापासून आंजारून गोंजारून लाडाने खायला प्यायला देणारी आई प्रत्यक्ष अन्नपूर्णा देवी असते. (marathi nibandh).
आजारी पडल्यावर एखाद्या डॉक्टर आणि नर्स दोन्ही होते. रात्र रात्रभर जागून आपली सेवा करते. कधी माया करते, कधी रागावते परंतु नेहमी निस्वार्थपणे फक्त आपल्याच भल्याचा विचार करते. माझी आई सुद्धा अशीच सामन्य पण तरीही असामान्य आहे. लहानपणापासून बघितले तिला दिवस-रात्र घरात कष्ट करताना.
Read More : essay-in-marathi-on-rainy-season | पावसाळा nibandh वाचण्यासाठी यावर क्लिक करा….
पहाटे सर्वात आधी उठून स्वयंपाक घरात खुडबुड करणाऱ्या आईमुळे झोपमोड होते पण जेव्हा बिछान्यातून बाहेर येऊन ब्रश केल्यावर लगेचच समोर गरमागरम नाश्ता आणि वाफाळलेला चहाचा कप येतो तेव्हा उरल्यासुरल्या सुस्ती सोबतच चिडचिडेपणा निघून जातो. (marathi nibandh mazi aai)
मग सुरु होते आईची धावपळ – आई अंघोळीसाठी पाणी काढ ना, आई माझे कपडे कुठे आहेत, डबा भरला का? मला नाही आवडत हि भाजी, बेसनची पोळी दे काढून. किती किती ऑर्डर्स एका पाठोपाठ एक. पण कधीही त्रागा न करता आई सर्व फर्माईशी पूर्ण करत असते.
Read More : diwali essay in marathi | दिवाळी marathi nibandh वाचण्यासाठी यावर क्लिक करा…
या मध्ये बाबांचे आणि आजीचे आदेश तर वेगळे असतातच. कुठून आणते आई एवढा सगळा उत्साह आणि शक्ती देव जाणे. मला तर सकाळी उठून शाळेत जायचे म्हटले तरी जीवावर येते. आभ्यास करणे म्हणजे खूप मोठी जबाबदारी वाटते. (aai essay in marathi ).
एकदा आईला म्हटले सुद्धा, तुझ आयुष्य किती छान आहे, ना अभ्यासाची कटकट ना परिक्षेच टेन्शन ना रिझल्टची भीती. आई हसून बोलली तुला कोणी सांगिलत कि मला अभ्यास नसतो, दररोज सर्वांच्या आवडी निवडी प्रमाणे जेवण-नाश्ता बनविणे, तुमची सांगितलेली कामे लक्षात ठेवून करणे हे काही गृहपाठापेक्षा कमी आहे का? आणि परिक्षेच बोलाल तर माझी तर रोजच परीक्षा असते. आणि रोजच माझा रिझल्ट लागतो.
माझा प्रश्नांकित चेहरा बघून हसून बोलली – आज भाजी चांगली नाही झाली, मीठ कमी आहे आमटीत, चटणी छान झाली आहे… तुम्ही सर्वजण वेळ न दवडता माझ्या कामाचे प्रगती पुस्तक देऊन मोकळे होतात.
Read More : आईवर काही सुंदर कविता | aai kavita in marathi…
खरच किती खरी गोष्ट आहे ना, आपण आपल्या खास मित्र-मैत्रिणींना सुद्धा इतक्या सहजपणे सांगत नाही कि ते चुकले आहेत, किंवा त्यांचं वागण बरोबर नाही, किती सावधानतेने त्यांचं मन न दुखवता त्यांच्याशी बोलतो पण आई, आईच्या मनाचा कधीच इतका खोलवर विचार करत नाही. (marathi essay)
आपल्या वागण्या बोलण्याने ती दुखावेल असा विचारही मनात येत नाही. किती गृहीत धरून चालतो आपण आईला. बाबांना राग येणार नाही याची काळजी घेतो, फ्रेंड्सना वाईट वाटणार नाही याचीहि काळजी घेतो. पण कधीही आईच्या मनाची काळजी करत नाही. कधी कधी तर इतरांचा रागही तिच्यावर काढतो पण ती एखाद्या संताप्रमाणे सारे काही सहन करते आणि वाट बघते तुमचा राग शांत होण्याची, आणि मग काहीही घडलं नसल्याप्रमाणे वागू लागते, अपेक्षा नाही करत की तुम्ही तुमची चूक कबूल कराल; तुमच्या माफी माग्ण्यापुर्वीच तुम्हाला माफ करून मोकळी झालेली असते. (mazi aai essay in marathi).
Read More : my father essay in marathi| माझे बाबा nibandh वाचण्यासाठी यावर क्लिक करा….
माझी आई आपल्या जीवनाचा अविभाज्य भाग आहे याची मला कधी कल्पना हि नव्हती. किती सहजपणे आपली कर्तव्य पार पाडत आपली आवश्यकता बनून जाते. मला हे तेव्हा समजले जेव्हा एकदा माझी आई आजारी पडली.
आई सोबतच संपूर्ण घर आजारी पडल्या सारखे वाटत होते. आई तापामुळे आणि डोकेदुखी मुळे हैराण झाली होती. बाबांनी तिला आराम करायला सांगितले आणि घराची जबाबदारी स्वतः उचलली. त्या दिवशी ना नाश्ता वेळेवर मिळाला ना जेवण. चवीचं तर विचारूच नका. घर आवरलं नसल्यामुळे अस्त्यावस्त पडले होते.
किचनच्या सिंक मध्ये भांड्यांचा ढीग पडला होता. तीच स्थिती बाथरूमची सुद्धा झाली होती. असं वाटतच नव्हत की हे आपलं घर आहे. खूप प्रयत्न केला मी आणि बाबांनी सर्व आवरण्याचा पण कुठून सुरवात करावी आणि काय काय कराव हेच कळत नव्हत. माझी आई रोज एवढी काम करते की जी मला आणि बाबांना सुद्धा संपत नव्हती, आणि ती सुद्धा हसतमुखाने. (studymode mazi aai essay in marathi ).
Read More : my school essay in marathi | माझी शाळा marathi nibandh वाचण्यासाठी यावर क्लिक करा….
त्यादिवशी पासून माझ्या आणि बाबांच्या मनात आई बद्दल आदर आणि प्रेम दुप्पटीने वाढले. मी तर मनापासून ठरवलं की आजपासून आईला जास्त काम सांगायची नाहीत. जेवढी जमतील तेवढी काम स्वतःच करायची. तिला तिच्या कामात सुद्धा शक्य तेवढी मदत करायची.
आईला जेव्हा संध्याकाळी थोड बर वाटलं तेव्हा उठली आणि लगेचच कामाला लागली. मी आणि बाबा होतोच मदतीला. तेव्हापासून आजपर्यंत कधीही आईला विचारल नाही कि तू दिवसभर घरी काय करत असतेस? कारण आईने न सांगताच आम्हाला कळाल की आई फक्त एक माणूसच नाही तर ती आमच्या घराचा आत्मा आहे, कणा आहे. स्वामी तिन्ही जगाचा आईविना भिकारी असे का म्हणतात हे आता मला खऱ्या अर्थाने उमगले.
Read More : आईवर काही सुंदर कविता | aai kavita in marathi…
आईला जेव्हा संध्याकाळी थोड बर वाटलं तेव्हा उठली आणि लगेचच कामाला लागली. मी आणि बाबा होतोच मदतीला. तेव्हापासून आजपर्यंत कधीही आईला विचारल नाही कि तू दिवसभर घरी काय करत असतेस? कारण आईने न सांगताच आम्हाला कळाल की आई फक्त एक माणूसच नाही तर ती आमच्या घराचा आत्मा आहे, कणा आहे. स्वामी तिन्ही जगाचा आईविना भिकारी असे का म्हणतात हे आता मला खऱ्या अर्थाने उमगले. (majhi aai essay in marathi).
आईवर एक सुंदर कविता (poem on mother) :
हंबरून वासराले चाटते जवा गाय,
तवा मले तिच्यामंदी दिसती माझी माय, दिसती माझी माय
रे हंबरून वासराले …
आया बाया सांगत व्हत्या, व्हतो जवा तान्हा,
दुस्काळात मायेच्या माझ्या आटला व्हता पान्हा,
पिठामंदी….. पिठामंदी
पिठामंदी पाणी टाकून मले पाजत जाय …
तवा मले पिठामंदी दिसती माझी माय, दिसती माझी माय..
रे हंबरून वासराले…
कण्या काट्या वेचायला माय जाइ राणी,
पायात नसे वाहन तिच्या फिरे अनवानी,
काट्या कुट्या ……रं काट्या कुट्या
काट्याकुट्यालाही तीचं मानत नसे पाय,
तवा मले काट्यामंदी दिसती माझी माय, दिसती माझी माय…
रे हंबरून वासराले…
बाप माझा रोज लावी, मायेच्या मागे टुमन,
बास झालं शिक्षाण आता, घेवुदे हाती काम,
आग शिकून शान …..ग शिकून शान…..
शिकून शान कुठ मोठा मास्तर व्हनार हायं…
तवा मले मास्तरमंदी दिसती माझी माय, दिसती माझी माय…..
रे हंबरून वासराले…..
Read More : my village-essay-in-marathi | माझे गाव nibandh वाचण्यासाठी यावर क्लिक करा….
दारू पिवून मायेला मारी जवा माझा बाप,
थरथर कापे अन, लागे तीले धाप,
कसा ह्याच्या …….रं कसा ह्याच्या….
कसाह्याच्या दावणीला बांधली जशी गाय,
तवा मले गायीमंदी दिसती माझी माय, दिसती माझी माय…..
रे हंबरून वासराले…
नं बोलता बोलता एकदा तिच्या डोळा आलं पाणी,
सांग म्हणे राजा तुझी कवा दिसल राणी,
न भरल्या डोळ्यान …………न भरल्या डोळ्यान,
भरल्या डोळ्यान कवा पाहिल दुधावर् चि सायं,
तवा मले दुधामंदी दिसती माझी माय, दिसती माझी माय……….
रे हंबरून वासराले….
गो म्हणून म्हणतो आनंदान भरावी तुझी वटी
पुन्हा एकदा जनम घ्यावा ग माये तुझ्या पोटी,
तुझ्या चरणी……गं तुझ्या चरणी,
तुझ्या चरणी ठेवून माथा धराव तुझ पाय,
तवा मले पायामंदी दिसती माझी माय, दिसती माझी माय……….
हंबरून वासराले चाटते जवा गाय,
तवा मले तिच्यामंदी दिसती माझी माय, दिसती माझी माय
रे हंबरून वासराले…..
– कवी नारायण सुर्वे